W ikonie „Chrystus nauczający w Świątyni” Jezus jest ukazany w pozie nauczania (gest prawej dłoni i zwój pisma w lewej dłoni), przedstawiony jako dwunastoletni młodzieniec zasiadający w Świątyni wśród nauczycieli gdy po raz pierwszy zadziwił ich swoją mądrością. Wizerunek Chrystusa Emanuela opisany przez św. Łukasz wskazuje na pierwszy przejaw Jego Boskiej Mądrości (Łk. 2, 46 – 47) „… siedział pośrodku między nauczycielami, słuchał ich i zadawał im pytania. A wszyscy ci, którzy Go słuchali, byli pełni podziwu dla Jego rozsądku i dla samych odpowiedzi.”
Wyobrażenia Jezusa w Świątyni korespondują z urywkiem Ewangelii św. Jana (J. 7, 15), gdzie widzimy scenę ostatniej wypowiedzi Chrystusa kierującego słowo ku starszyźnie ludu w Świątyni Jerozolimskiej. Ich pozy wyrażają zdziwienie ;”W jaki sposób On zna Pisma, skoro się nie uczył”. Nasza ikona jest jednak ilustracją ewangelicznego tekstu św. Łukasza (Łk. 2, 49)…” czyż nie wiedzieliście, że powinienem być w domu mego Ojca?”
Wizerunek Jezusa w typie Emanuel kładzie naciska na przynależny Chrystusowi aspekt ponadczasowy, niosąc świadectwo prawdy Wcielenia, wcielone Słowo znało wiek dziecięctwa i dorastania. W każdym okresie ziemskiego życia Chrystus pozostaje tą samą mądrością Ojca.
Ikona ta wzorowana jest na ikonie z XV w. z tradycji szkoły nowogrodzkiej.